Odbudować zburzone mosty
WSPÓŁPRCA NA RZECZ DZIECKA
Odbudować zburzony most
Projekt jest autorską metodą pomocy dzieciom z zaburzeniami zachowania. Symboliczny zburzony most jest metaforą więzi i relacji, jakie dzieci z zaburzeniami zachowania nawiązują ze światem – rodzicami, nauczycielami, rówieśnikami, zaś praca w ramach projektu jest próbą odbudowy tego mostu, odbudowy bezpiecznej relacji i więzi, dzięki której możliwe jest porozumienie i spotkanie.
WIĘŹ OPARTA O SZACUNEK
Głównym celem jest wspieranie rodziców i nauczycieli w radzeniu sobie w codziennych kontaktach z dziećmi i młodzieżą …
Projekt integruje główne podejścia terapeutyczne:
- systemowe,
- strategiczne,
- skoncentrowane na rozwiązaniach,
- behawioralno – poznawcze
- psychodynamiczne.
Jego głównym celem jest wspieranie rodziców i nauczycieli w radzeniu sobie w codziennych kontaktach z dziećmi i młodzieżą oraz wspólne szukanie sposobu na nawiązanie głębszych i cieplejszych relacji z nimi. Nauka umiejętności lepszego porozumiewania się, refleksja nad własną postawą wychowawczą, wymiana doświadczeń, to małe kroki ku głębszej relacji, dającej zadowolenie, poczucie wzajemnej bliskości.
To także nauka stawiania granic i wyciągania konsekwencji. Celem projektu jest więc kształtowanie bezpiecznych więzi opartych na wzajemnym szacunku.
W projekcie wykorzystujemy m.in. graficzną metodę budowania strategii pomocy uczniowi z zaburzeniami zachowania opisaną przez Aleksandrę Karasowską (Jak budować porozumienie i współpracę w szkole?, Metoda budowania strategii w pracy z dzieckiemi klasą”).
ODBUDOWAĆ ZBURZONE MOSTY
Wytyczne leczenia
Projekt jest także zgodny z wytycznymi, dotyczącymi leczenia dzieci z zaburzeniami zachowania, wg których:
A
Zawsze należy leczyć zaburzenia współwystępujące zaburzeniom zachowania (ADHD, depresja, bycie ofiarą lub sprawcą bullyingu, nadużywanie substancji psychoaktywnych, zaburzenia nastroju, PTSD, zaburzenia osobowości typu borderline, zaburzenia więzi, narcystyczne zaburzenia osobowości, schizofrenia, upośledzenie umysłowe, uszkodzenia OUN, padaczka, tiki, itp.)
B
Podstawowym rodzajem interwencji jest praca z rodzicami, którzy muszą odzyskać władzę w rodzinie.
C
Konieczna jest bliska współpraca rodziców i szkoły mająca na celu rozwój kompetencji społecznych, promowanie kontaktów z prospołeczną grupą rówieśniczą, kształtowanie pozytywnych wartości, umożliwienie odniesienia sukcesów w nauce oraz rozwój talentów i zdolności.
D
Zadania szkoły powinny być realizowane w ustrukturyzowanym otoczeniu przez liczny i współpracujący ze sobą personel.
E
Konieczne jest dwu – trzyletnie postępowanie wielokierunkowe, aby doprowadzić do zatrzymania objawów.
KONKRETNE ROZWIĄZANIA
Całościowe wsparcie
dziecka i rodziny
W związku z tym w ramach projektu proponujemy:
- Systemową analizę przypadku ucznia przejawiającego zaburzenia zachowania
- Analizę sytuacji rodzinnej dziecka- określenie sytuacji urazowych
- Terapię rodzin lub warsztaty umiejętności rodzicielskich – Szkołę dla Rodziców.
- Analizę relacji wychowawcy z dzieckiem i klasą
- Budowanie systemu dyscyplinarnego w szkole lub klasie
- Budowanie strategii korygujących dla dziecka.
- Diagnozę zaburzonych zachowań oraz potrzeb, które dziecko za ich pomocą manifestuje, jego mocnych stron i zasobów
- Budowanie relacji współpracy, której celem jest określenie obszarów kompetencji rodziców i szkoły, a także innych osób zaangażowanych w rozwiązanie – Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej itp. , obszarów i zasad współpracy
- Moderowanie pracy zespołu wychowawczego przy zastosowaniu metody systemowej analizy przypadku dziecka.
- Systematyczne monitorowanie postępów i trudności dziecka oraz skuteczności podjętych działań.
- Spotkania odbywają się systematycznie raz w miesiącu na terenie szkoły, do której uczęszcza dziecko przejawiające trudności w zachowaniu.
- W spotkaniu uczestniczą: rodzice dziecka, wychowawca i nauczyciele przedmiotowi, pedagog lub psycholog szkolny, a także dyrektor szkoły, asystent rodzinny lub pracownik socjalny, jeżeli rodzina korzysta z ich pomocy.
- Pracownicy Poradni przejmują funkcję liderów spotkania. W atmosferze współpracy i wzajemnego szacunku tworzymy projekt „mostu” dla konkretnego dziecka, szukamy najlepszego, możliwego w danym momencie sposobu na budowanie dobrej relacji z dzieckiem.
- Czas pomiędzy spotkaniami jest momentem budowania mostu– wdrażania strategii w życie. Każde kolejne spotkanie jest cennym elementem uczącym poprzez wymianę doświadczeń między uczestnikami spotkania, doświadczenie przez nich współpracy na rzecz dziecka, cieszenie się z sukcesów oraz analizowanie porażek i planowanie kolejnego działania.
Nasze doświadczenie pokazuje, że we współpracy
ZMIANA JEST MOŻLIWA . . .
